Banken en andere gelicenseerde financiële instellingen ontvangen stortingen op de bank rekening van spaarders en lenen dit geld uit aan kredietnemers voor een hogere prijs. De financiele instellingen fungeert als het ware als een intermediair tussen vraag en aanbod van geld. Omdat geld tegenwoordig veelal electronisch heen en weer gaat en omdat niet iedere spaarder zijn geld direct opeist, kan de financiele instelling dit 'trucje' steeds weer opnieuw toepassen en heeft de bank zelden al het vermogen dat spaarders bij haar stallen direct opeisbaar op de rekening staan. Het risico bestaat dat in tijden van crisis kredietnemers hun lening niet meer aflossen en spaarders in de problemen komen. 

Centrale banken en andere nationale autoriteiten staan deze manier van werken onder strenge voorwaarden toe. Een uitgebreide uitleg over de veiligheid van bank rekeningen en tegoeden wordt hier beschreven. In het kort komt het erop neer dat banken een buffer aan moeten houden, moeten zorgen dat tegoeden voor langere termijn worden weggezet en dat er een plan gemaakt moet worden voor het geval een economische crisis uitbreekt. Daarnaast moet de bank participeren in een lokaal deposito garantie stelsel. In Nederland is de maximale dekking voor deze alternatieve verzekering na het IJslands debacle met internet spaarbank Icesave verhoogd naar 100.000 euro per rekeninghouder, per instelling.  

Zoals veel Nederlandse spaarders hebben gemerkt bij DSB Bank kan de afwikkeling van een sluiting van een bank vele jaren in beslag nemen. Daarom doen de autoriteiten er alles aan te voorkomen dat een bank omvalt. Dit begint bij de verstrekking van de licentie waarna de bank onderhevig is aan verschillende periodieke audits tijdens haar levenscyclus. Mocht een bank onverhoopt in de problemen komen dan is er een veelzijdigheid aan wet- en regelgeving (zowel nationaal als op Europees niveau) wat uitkomst biedt en zorgt voor een snelle afwikkeling en terugbetaling van verzekerde bank tegoeden. 

Op het moment dat een bank in de problemen terecht komt zal er eerst worden gekeken naar de positie van deze bank in de lokale economie. Wanneer de bank een risico op kruisbestuiving heeft naar andere financiele instellingen is extreme voorzichtigheid geboden en kan de overheid ingrijpen door nationalisatie van de probleem bank. Nationalisatie is gekoppeld aan financiele input van de belasting betaler. Een grote misvatting is dat dit soort kapitaal injecties giften zijn. Het tegendeel is waar, de overheid ontvangt de aandelen van de bank welke na verloop van tijd in waarde stijgen waarbij de belasting betaler dus eigenlijk 'winst' maakt met deze financiele inbreng.